AS BIBLIOTECAS MÁIS FERMOSAS DO MUNDO

Bótalles un ollo neste enlace.
Pagan a pena.

FRANCISCO PIÑEIRO e as ILUSIÓNS ÓPTICAS

O pasado martes 22 de outubro visitounos na nosa Biblioteca Francisco Piñeiro Vilas que traballa actualmente na Televisión de Galicia como reporteiro gráfico para o Telexornal Galicia. Pero a súa traxectoria profesional está marcada por traballos en zonas de conflictos como o albano-kosovar ou a primeira guerra do Golfo con profesionais da talla de Iñaki Gabilondo, entre outros.

Falolles ao alumnado, en primeiro lugar, da súa profesión de reporteiro gráfico e en segundo lugar das ilusións ópticas.

Na súa opinión ninguén é neutral. Todo o mundo ten unha forma de ver as cousas e é imposible que non se transmita. Non fala de falsear a realidade; senón que, por exemplo, dous periodistas de ideoloxías diferentes informando da mesma historia non poderán contala da mesma maneira.
El manipula, entre comiñas, todos os días. Como "todo" non se pode ver a través dun obxectivo, recorta unha parte da realidade. El selecciona ese trozo que ve a xente na tele. Diante dunha mesma realidade cada reporteiro gráfico fai a súa propia selección. Esta ten que ver tamén coa forma que cada un ve o mundo.

Ese día conseguiu "captar" a atención do alumnado de 2º de Bacharelato de Artes que se quedou con ganas de que volvese porque a conferencia fíxose moi curta.

DÍA DAS BIBLIOTECAS

Mujeres encontradas

Fernando Beltrán é un poeta asturiano nacido en 1956 e defínese como poeta entrometido.
Autor de máis de quince libros de poesía, publica en 2008 o libro Las mujeres encontradas na editora madrileña sins entido

Con arames e palabras vai anoando un libro cheo de experiencias, humor agre e lugares cheos de ausencias.

Neste enlace podedes saber máis da súa iniciativa:  http://www.mujeresencontradas.com/

Alumnos do Bacharelato de Artes quixeron parafrasear algúns dos seus recursos con arames como estes

e con textos como estes:

LA PAREJA

Todavía sigue en casa de mi madre la foto que me hice con Clara el día de mi cumpleaños ¿Quién es Clara? Mi primera novia ¿Por qué mi madre conserva la foto en el mueble de la entrada? No lo sé, me gusta pensar que no es para espantar a  todas las chicas que invito, pero me cuesta creérmelo.

En realidad no era tan maravillosa, simplemente era ella. Cuando pienso en nuestra relación, lo primero que me viene a la cabeza es que fue muy clara.

Si decía sí, era sí; si decía no, era no y cuando dijo “Se acabó”, se acabó.

El principal problema fue que pasaba más tiempo con mi madre que conmigo, tenían gustos muy distintos, pero aún así lo hacían todo juntas.

Los sábados iban al parque para darles de comer a los patos. A mi madre le gustaba verlos engordar y a Clara le gustaba ver cómo se peleaban por la comida.

Los miércoles iban al Corte Inglés. A mi madre le gustaba pedir muestras de colonia a las dependientas y a Clara le gustaba coger el resto mientras estaban entretenidas.

A mi madre le gustaba maquillarse diariamente, a Clara le gustaba el cubismo.
El caso es que mi madre algún día sustituirá la foto por otra y ese día Clara desaparecerá de mi vida…
A menos que mi madre baje del desván su caja de muestras de colonia.

Noemí Cudilleiro

SIEMPRE SUEÑO CON LOS ÁNGELES, pero con mis demonios vivo y existo. Tengo miedo pero ya no voy a correr más.Tu enfado es una defensa de tu miedo, vencedor sin patria.Rogué a la vida que te convirtieses en mi cuento de hadas ¡ME LO MEREZCO! Como el destello de un relámpago en la noche, te convertiste en mi vida. Recorrí calles en llamas por tu amor. Pies descalzos sobre las espinas condujeron mi vida junto a la tuya. Sangré para que la esperanza no estuviese perdida. Tenía sed y tú eras el rocío que mojaba mis labios. Una casa derrumbada, cristales rotos en el suelo. Sangraba cuando te estabas yendo. Aún vives dentro de mí. No me has dado lo que mi corazón necesitaba.Tenías muchas cosas dentro de ti. Lo acepté porque así eras tú. Siento que vivo una vida que todavía necesita sentir lo que es el verdadero amor. Eres una ola que me lleva hasta el fondo. Eres un fuego que me quema. Si sigo así no me salvaré de la catástrofe. Escucho cómo se me rompe el corazón y noto cómo las lágrimas en la cara van quemándome como las llamas del infierno. Al mirarte a los ojos sé que todavía estoy enamorada de todo lo que odio, de todo lo que haces, de todo lo que me da miedo, de todo lo que hay en ti. Siento que mi vida está vacía al susurrarte el adiós. No puedo creer que todavía te necesite, no puedo creer que todavía te quiera, pero oigo voces que dicen que sigo viva. Mi cuerpo busca mi alma. Fuiste un error y ahora hago lo correcto. Eras la vela que iluminaba mi camino, pero una tormenta del norte llegó para apagar tu llama. Era una flor que tu nieve congelaba. El tren ha llegado para llevarse conmigo mi alma a una estación sin ti. 

Volveré a la cima del mundo.

Amor, dile al mundo que aún sigo aquí. Sigo viva. Invencible frente al mundo, invencible frente a ti.

Alexandro Castañón

LE GUSTABAN MUCHO LOS HOMBRES. Al menos, a mi modo de ver. La observaba desde mi ventana. Cada día, uno diferente. Siempre los veía entrar, pero nunca salir. Quizás existiera una puerta detrás de su casa.

Aquel día se dejó la puerta abierta. Y yo, tan curioso, lleno de sospechas por esa mujer, entré.

La casa estaba totalmente vacía. Solo había un colchón en medio y medio del salón, frente a la chimenea, rodeado de velas negras.

Cinco habitaciones totalmente vacías y, al final del pasillo, una puerta de madera que daba a un almacén.

Allí, nada más y nada menos que veintitrés hombres desnudos, ahorcados.

Se escuchó cómo se cerraba la puerta principal y unos tacones caminaban hacia el almacén.

Camila Rodríguez

LA NARANJA MECÁNICA

Esta película de culto do director Stanley Kubrick está baseada no libro homónimo deAnthony Burguess, que narra en primeira persoa as peripecias do adolescente protagonista, un rapaz que disfruta coa violencia e que acaba redimido grazas ao "tratamento Ludovico" ao que pide someterse durante a súa estancia na cadea.
A linguaxe que utiliza o protagonista é, no libro, unha mistura de fala xuvenil, dialecto dunha zona de Londres e ruso, polo que cómpre consultar a traducción que proporciona o propio Burguess.
A película sorprende pola estética, a simboloxía e o curioso tratamento da música clásica, en concreto a 9ª sinfonía de Beethoven, da que o adolescente era admirador.

ALICE MUNRO, premio Nobel de Literatura 2013

O Premio Nobel de Literatura foi concedido este ano á canadense Alice Munro polos seus relatos centrados nas fraquezas da condición humana. Alice Munro, que figuraba na listaxe de favoritos, é a primeira persoa de nacionalidade canadense e a decimoterceira muller que obtén o Premio Nobel de Literatura dende a súa primeira edición en 1901. O xurado considerou que Munro é unha "mestra da narración breve contemporánea" e eloxiou "a súa sutil narración, que se caracteriza pola claridade e o realismo psicolóxico". Algúns críticos considérana o Chéjov canadense, en referencia ao escritor ruso Antón Chéjov. "As súas historias desenvólvense a miúdo en cidades pequenas, onde a loita por unha existencia decente xenera a cotío relacións tensas e conflitos morais, ancorados nas diferenzas xeracionais ou de proxectos de vida contraditorios", dixo a Academia. É a primeira vez, en 112 anos, que a academia sueca premia un autor que só escribe contos. A escritora canadense recibirá, ademais, oito millóns de coroas suecas (1,24 millóns de dólares, 915.000 euros). A cerimonia de entrega do prestixioso galardón terá lugar en Estocolmo o 10 de decembro, aniversario da morte do fundador do premio, Alfred Nobel. En 2012, o gañador foi o novelista chinés Mo Yan.

LOS REYES DEL K.O., EX-ALUMNOS DE SAR.

Marcos Coll (armónica), Adrian Costa (voz, guitarras), son os compoñentes de "Los Reyes del K.O.", unha banda de Blues que arrasa nos seus directos frescos e divertidos así como cos seus traballos discográficos: "Los Reyes del K.O.: Colls Vs Costa" e "Marcos Coll & Adrián Costa: Home made blues"
Velaí os tes no festival de Blues de Hondarribia.

FÍSICA DE PELÍCULA

 

Este blog é de Blog de Arturo Quirantes Sierra, Físico de la Universidad de Granada, e nel explica cuestións que aparecen en películas desde el punto de vista físico, e tamén fai mención de erros, inexactitudes e barbaridade científicas que aparecen tanto en películas como en noticias na prensa ou na televisión.

Tamén se dan explicacións sobre temas científicos de actualidade.

CONCURSOS

CONCURSO DE MICRORRELATOS DE TERROR

• Lingua: galego, castelán, francés e inglés
• Extensión máxima: 15 liñas
• Tipografía: arial 12p
• Prazo: ata o 29 de outubro
• Entrega pop correo electrónico librotksar@gmail.com

CONCURSO DE CABAZAS DECORADAS

• Estilo libre
• Categorías: ESO, Bacharelato e PCPI
• Prazo: ata o 25 de outubro
• Entrega en vicedirección
• Premios para cada categoría: Material escolar, libros, etc.

ASTRONOMÍA DESDE A BIBLIOTECA.

Aquí van algunhas ligazóns para que vos DIVIRTADES paseando por algunhas novas que a Axencia Espacial dos EEUU nos proporciona.

75 ANIVERSARIO DE SUPERMAN

Superman foi o primeiro personaxe superheroe dos cómics e unha icona da cultura pop. Creado polo escritor estadounidense Jerry Siegel e o artista canadense Joe Shuster en 1932, véndenlloo en 1938, a Detective Comics, Inc. por 130 dólares. A primeira aventura do personaxe é publicada en Action Comics 1 (xuño de 1938). Co éxito das súas aventuras, Superman axudou a crear o xénero do superheroe .
Neste 2013 cúmprese o 75 aniversario da súa publicación.
A aparencia do personaxe é distintiva e icónica: un traxe azul, vermello e amarelo, cunha capa e un escudo de “S” estilizado no seu peito, escudo que se converteu nun símbolo da personaxe en todo tipo de medios de comunicación.
De Superman hai seriais de radio, programas de televisión, tiras periódicas, bonecos, videoxogos, películas y todo tipo de marchendising.
A historia orixinal de Superman relata que naceu co nome de Kal-El no planeta Krypton; o seu pai, o científico Jor-El, e a súa nai Lara Lor-Van, enviárono nunha nave espacial con destino á Terra cando era neno, momentos antes da destrución do seu planeta. Foi descuberto e adoptado por Jonathan Kent e Martha Kent, parella de granxeiros de Smallville, Kansas, que o criou co nome de Clark Kent e lle inculcaron un estrito código moral. O mozo Kent comenzou a amosar habelencias superhumanas, as mesmas que, ao chegar a súa madurez, decidiría usar para  beneficio da humanidade.

¡Un pouco de ironía, por favor!

Astrid Lindgren é o seu nome. Escritora sueca (1907-2002), coñecida por ter creado ese personaxe entrañable que ten feito pensar e rir a millóns de nenos e adultos en máis de sesenta linguas.

Pippilotta Delicatessa Windowshare Mackrelmint naceu, con nove anos, en 1945. Orfa de nai e filla do capitán de barco Efraín Calzaslargas, que foi o rei dos mares e hoxe é o rei dos caníbales, Pippi é o seu hipocorístico. Pippilotta, segundo o rei, era un nome demasiado longo.
Se tivera medrado, teríana cualificado como disfuncional, pero iso tenlle sen coidado.
Por agora, podemos chamala anarcoinfantil.
Porque mentres o seu pai percorre o mundo, ela vive soa, ou, por mellor dicir, vive cun cabalo, un mono e ningún adulto á vista, cousa que lle outorga moitísima liberdade.
Nin sequera ten que ir ao colexio, aínda que de cando en vez apareza por alí.
Imaxinativa (que nunca demasiado mentireira), valente (que non argalleira, incivil ou temeraria), incorruptible e leal, mais non sempre ecuánime, por fortuna Pippi é máis forte que calquera policía ou bandido do mundo.
E, aínda que ten unha pistola e unha espada, acostuma a administrar xustiza coas mans.


 

Pippi Calzaslargas
Astrid Lindgren
Blackie Books, Barcelona, 2012


Aquí podedes ver algunha das fazañas de Pippilotta.

A "PRECURSORA" DO LIBRO ELECTRÓNICO

Ángela Ruiz Robles, nada en Villamarín, León en 1895 e finada en Ferrol o 27 de Outubro de 1975, mestra e inventora, precursora do libro electrónico.
Dirixiu a fabricación da Enciclopedia Mecánica no Parque de Artillería de Ferrol. Dende 2006, a Enciclopedia forma parte da Exposición do Museo Pedagóxico de Galicia (MUPEGA) en Santiago de Compostela.
Estudou na Escola de Maxisterio de León (1915 - 1916). Foi docente e directora na Escola de Gordón (León) en 1917. Mestra en Santa Uxía de Mandía. Viviu en Ferrol entre 1928 - 1975, exercendo ao longo da súa vida como mestra en varios centros.
Esta inventora anticipou cos seus proxectos as prestacións e o deseño dos soportes de lectura actuais. O seu principal desexo era facilitar a aprendizaxe aos estudantes. Isto xunto co seu interese por educar dun xeito menos tradicional e máis interactivo, fixeron que ideara y levara á práctica un prototipo do "libro mecánico" emparentado cos actuais libros electrónicos.

"George Méliès".A maxia do cine.