NAJLA SHAMI E A “LINGUA QUE EU FALO”

Cando Carmela me convidou a escribir no blog da biblioteca sobre Majla Shami pensei... e esa quen é? Pero díxenlle que si, por suposto, sempre se aprende algo novo. Así que botei man da Internet. 

O primeiro que me impactou foi esa foto marabillosa que aparece nunha das páxinas web, e que é esta que adxunto para que a vós tamén vos entre, primeiro pola vista e logo, por suposto, polo oído.

Comecei a ler sobre ela, interesante, unha compostelana medio palestina e medio arxentina, vaia mixtura! Cantante, compositora, profesora de música... Na súa música combina sons galegos con orientais, música portuguesa e brasileira, algo de jazz e aires africanos... isto promete...

Decidinme a escoitar unha canción e, como non, fun a youtube. Alí atopei “Camiño branco”, unha canción con letra de Rosalía que inclúe no seu traballo “A lingua que eu falo”. O son da sanza tocando un ostinato, de fondo uns sons árabes nunha frauta e os cantos dos paxaros. Bo ambiente, pensei. Sobre esta base xorde unha voz doce e agarimosa, pero con corpo, unha voz que te envolve e te leva desde o oriente das mil e unha noite ata as noites de Harlem. E todo sen desmerecer o fermoso traballo dos artistas do audiovisual, que fan un vídeo estupendo. Encantoume! Aquí volo deixo para que me contedes. 

Por suposto, seguín vendo vídeos e descubrín unha versión da “Negra sombra” moi persoal e orixinal e cunha posta en escena moi coidada na que se destaca a presenza magnética da cantante. Tamén pertence ao seu traballo “Na lingua que eu falo”, xunto con cinco cancións máis con letras de Rosalía. Recoméndovos que vos mergulledes na internet e escoitedes a fermosa voz de Najla Shami. Hai de todo, desde música tradicional galega ata pezas de Zeca Afonso. Paga a pena.